ژانر فانتزی

از گذشته‌های دور فانتزی، جزء جدائی‌ناپذیر زندگی تمام جوامع بشری بوده است. برای قرن‌ها مردم سراسر جهان، قصه‌هایی از اتفاقات شگفت‌انگیز و فراتر از زندگی انسان‌ها، خدایان، قهرمانان و ضدقهرمانان نقل کرده‌اند.

دلایل متعددی وجود دارد که نیاکان ما از هیچ، داستان خلق می‌کردند: ترس از ناشناخته‌ها، سردرگمی و گیجی بعد از وقوع حوادث ناگوار و تمایل به دانستن اسرار دنیایی وسیع و غیرقابل درک باعث می‌شد که داستان‌های عجیب‌وغریبی روایت کنند. زمانی در تاریخ بشر، تمامی آثار ادبی به‌نوعی فانتزی به‌حساب می‌آمدند.

نویسندگان :

نویسندگانی چون هومر، شاهکارهایی اسطوره‌ای خلق کردند که به‌طور عمده به مسائل ماورایی، موجودات عجیب و ناشناخته و شخصیت‌هایی فراانسانی می‌پرداخت. ویلیام شکسپیر در مورد جادوگران، نیمه‌انسان‌ها، ارواح و شیاطین می‌نوشت و ادگار آلن پو، آثاری را با مضامین ماورایی و سرشار از وحشت از ناشناخته‌ها به رشتۀ تحریر درمی‌آورد؛ اما چون این آثار در زمانی قبل از شناخته شدن فانتزی به‌عنوان ژانری نظام‌مند و منحصربه‌فرد منتشر شده‌اند به‌عنوان یک اثر فانتزی در نظر گرفته نمی‌شوند.

با گذشت زمان، ژانر فانتزی بافاصله گرفتن از ریشه‌هایش، به ژانری منحصربه‌فرد تبدیل شد. ژانر فانتزی با ویژگی‌های گوناگونی تعریف می‌شود و در نگاه اول به‌عنوان قالبی برای سرگرمی در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند همانند «ارباب حلقه‌ها» اثر جی.آر.آر. تالکین شامل جادوگران، جنگجویان، اژدهایان، اِلف‌ها و کوتوله‌ها باشد. این در حالی است که بسیاری از رمان‌های فانتزی موفق، هیچ‌کدام از موارد ذکرشده را در داستان خود ندارند که نشان از گستردگی و گوناگونی این ژانر دارد.